heimwee

laatst droomde ik van een verheven land
een land waar altijd vrede woonde
ik wandelde er blij aan Jezus' hand
en Hij mij vele schatten toonde
ik bleef bij niet te tellen kruizen staan
op alle las ik vele vragen
thans lagen ze daar stil en afgedaan
want niemand zou ze ooit nog dragen

ik zag beproefden van hun juk bevrijd
die juichend voor mijn oog verschenen
zij zongen liederen vol dankbaarheid
en ik, mijn God, ik kon slechts wenen

toen werd ik plots'ling uit mijn droom gewekt
en was ik weer terug op aarde
doch alle schatten die ik had ontdekt
ik heel diep in mijn ziel bewaarde

en dikwijls gaat mijn brandend, hunk'rend hart
weer naar dat land van vrede henen
als ik daar binnentrek verlost van smart
mijn God, dan zal ik weer slechts wenen!

fd

home