een medemens

elke dag wordt er een mens
door de rovers neergeslagen
velen gaan er aan voorbij
ondanks zijn wanhopig klagen
en ook u en ik gaan snel
met een omweg langs dit lijden
want we moeten ons helaas
aan de eigen zorgen wijden

kijk, daar kom ik nogmaals aan
ik blik stil, devoot naar boven
liefde tot de medemens
is iets anders dan geloven
even later kom ik weer terug
angstig kijkend naar beneden
en ik denk: in deze tijd
wordt er heel wat afgestreden

maar waar blijven u en ik
als Samaritaanse mensen?
zien we slechts op onze weg
eigen, onvervulde wensen?
als we nu eens zacht de wond
van een medemens verbinden
zullen we dan niet méér vreugd
in ons eigen leven vinden?

fd

home