het verdriet

soms is het verdriet zo groot
dat geen mens het zal begrijpen
hoe kan ergens nog een vrucht
aan je levenstakken rijpen?
eenzaam dool je door de nacht
waar de kleinste lichten doven

is er nog in d'almacht Gods
en Zijn liefde te geloven?

soms is het verdriet zo groot
dat je niets meer weet te zeggen
dan alleen nog met een snik
al je angst voor God te leggen

en je huilt en bidt: mijn God
laat in hemelsnaam toch weten
dat Uw wezen "liefde" is
en U mij niet bent vergeten!

fd

home