haast

we snellen met elkaar vooruit
't is rennen, vliegen, jagen
we missen voor elk woord de tijd
zelfs voor de kleinste vragen
 "mensen, mag ik er even door?
ik heb zo'n haast vanmorgen!
wat zeg je, heb jij een probleem?
daar moet je zelf voor zorgen!"

maar als we nu eens eventjes
de ander lieten spreken
één tel de machteloze blik
die niemand zag, bekeken
als we de nooit gestreelde hand
eens in de onze namen?
misschien dat w'ondanks tijdverlies
nog zelfs veel verder kwamen

"mensen, ik hoef er nu niet door
dat kan wel even wachten
ik wil van velen om mij heen
de pijnen iets verzachten!"
wanneer we zo met meer geduld
voor onze naasten leven
zal de ons aangeboden tijd
veel meer voldoening geven

 fd

home