zijn tuin

veel uren had hij aan zijn tuin besteed
bedroefd door wat hij moest doorleven
had hem die arbeid naast het smart'lijk leed
iets van zijn kracht teruggegeven

hij wist haar daar omdat ze naast hem liep
ofschoon de dood hen bitter scheidde
dan hoorde hij hoe zij als vroeger riep:
die bloemen moet je nog niet snijden

toen hij er maanden later had gestaan
en kleurrijk kelken zich ontplooiden
was er ineens iets door hem heengegaan:
zij hiervan nog de zaden strooide

hij keek omhoog en daarna weer omlaag
hij bad: hoe kunt Ge mij dit geven?
en Vader sprak, als antwoord op zijn vraag:
geduld, Mijn kind, brengt vaak nieuw leven

fd

home