kroonjuwelen

 eens was ze fier en sterk geweest
je zag het aan haar handen
maar zoals zelfs het grootste vuur
heel langzaam op zal branden
verdween de ongetemde gloed
die haar eens begeleidde
en bleef slechts de herinnering
aan lang vervlogen tijden

dan tilde ze de kind'ren op
weer met diezelfde krachten
en drukte ze dicht aan haar borst
om pijnen te verzachten
ze hoorde hen weer vriend'lijk aan
bij al hun kindervragen
en zo bleef de herinnering
aan lang vervlogen dagen

toch droeg ze in haar binnenste
een schat aan kroonjuwelen
door wat haar hart aan liefde had
een leven lang te delen
dat was de rijkdom die zelfs bleef
ook toen zij eens moest sterven
en niets is mooier voor een kind
dan dat te mogen erven!

fd

home