herkenning

 ze gingen samen al heel lang
gelukkig door het leven
twee mensen in de loop der tijd
tot één patroon verweven
hun huw'lijk was een samenspel
van geven en van krijgen
een ongebroken levensreis
van dalen en van stijgen

maar zo het vaak met oud'ren gaat
zag je hem plots verstillen
en met zijn vroeg're kindertijd
steeds minder gaan verschillen
hij wist soms niet meer wie hij was
hij miste de herkenning
en 't werd voor haar die hem zo zag
beslist niet een gewenning

zij zocht vergeefs de tederheid
die hij zo dikwijls toonde,
iets van zijn stille dankbaarheid
waarmee hij haar beloonde
maar toen hij laatst eens voor haar stond
wat schuchter en bewogen
dacht zij: Mijn God, het zijn nog steeds
dezelfde lieve ogen!
  
fd

home