zijn meester

 je zag hem dikwijls op het veld
stil in de verte turen
want hij begreep toch werk'lijk niet
waarom't zo lang moest duren
zijn meester had hem nog gezegd:
ik kom weerom, blijf wachten!
toch was hem elke dag te veel
laat staan de vele nachten

en op een goede dag dacht hij:
ik ga maar naarstig werken
wanneer mijn meester dan verschijnt
zal ik het heus wel merken
hij zaaide met een gulle lach
van ver kon je hem horen
hij maaide jubelend zijn oogst
temidden van het koren

hij wiedde 't onkruid zoals nooit
en zwoegde alle dagen
hij kwam zelfs bijna tijd te kort
zijn God om kracht te vragen
en toen zijn meester plots verscheen
liet hij bewogen weten:
ik wist niet, heer, dat u al kwam
maar 'k heb niet stil gezeten!

fd

home